Aandrangincontinentie

Bij aandrangincontinentie, ook wel urge-incontinentie genoemd, is een overactieve blaas de grote boosdoener. Maar ook het niet goed samentrekken van de spieren die de blaas onder controle moeten houden, dragen bij aan dit probleem. Aandrangincontinentie wordt gekenmerkt door het gevoel heel vaak naar het toilet te moeten. Er ontstaat dan plots een hevige plasaandrang, soms zelfs vlak na een eerder toiletbezoek. Deze aandrang is niet te onderdrukken, met urineverlies tot gevolg, variërend van enkele druppels tot de volledige inhoud van de blaas. Dit komt niet alleen overdag voor, maar ook ’s nachts. Zowel mannen als vrouwen kunnen hier last van krijgen, hoewel het bij vrouwen wat vaker voorkomt. Urineweginfecties, medicatiegebruik (vooral bij diuretica), een verstoord plaspatroon, tumoren, een te hoge of juist te lage vochtinname dragen bij aan het ontstaan van aandrangincontinentie.

Aandrangincontinentie is bovendien de meest voorkomende vorm van incontinentie onder ouderen. Dit heeft er onder andere mee te maken dat dementie en beroerte een rol kunnen spelen bij het ontstaan van aandrangincontinentie. Soms kan blaastraining nuttig zijn bij het behandelen en verlichten van de klachten. Is dat niet (meer) het geval, dan wordt meestal aangeraden om incontinentiematerialen te gebruiken.